O psychoterapii

 
Osoby, które zdecydowały się na terapię w obszarze charakterologicznym, często mówią, że funkcjonują na lepszym poziomie, czują się lepiej i są szczęśliwsze, niż kiedykolwiek wcześniej w swoim życiu.

 
Psychoterapia to uznany i skuteczny sposób pomocy w problemach psychicznych. Jest dziedziną lokującą się na pograniczu nauk medycznych, humanistycznych, biologicznych i społecznych - ponieważ dobrostan człowieka jest związany z jego psychiką, z ciałem, a także z otoczeniem, w którym żyje (rodzina, praca). Psychoterapia uwzględnia te czynniki, postrzegając człowieka jako psychosomatyczną jedność, podlegającą wpływom swojego środowiska.

Poniżej opisujemy najczęstsze dolegliwości, w których najlepszą pomoc uzyskać można poprzez psychoterapię.
 

Problemy charakterologiczne i zaburzenia osobowości

Wiele osób można określić jako mające "trudny charakter". Cechy charakterologiczne, czyli najprościej mówiąc nasze wzorce myślenia, reagowania, przeżywania emocji oraz rozumienia siebie i innych, są głównym czynnikiem wpływającym na nasze samopoczucie i na wszystkie ważne obszary życia, jak praca, związek, relacje z ważnymi osobami. Gdy te wzorce są lekko zniekształcone, mówimy o problemach charakterologicznych, a w nasilonej postaci - o zaburzeniach osobowości.

Problemy charakterologiczne, gdy są nieznaczne, pozwalają funkcjonować na zwyczajnym poziomie - mieć rodzinę, pracować itp. - ale poniekąd "psują smak życia". Przykładowo, nie potrafimy cieszyć się  w pełni z tego, co mamy, czujemy, że tak naprawdę nie realizujemy się, że nie jesteśmy na swoim miejscu w świecie. Możemy też dostrzegać konkretne problemy np. w związku, w pracy, trudności w zorganizowaniu się i podobne "proste" rzeczy, które jednak potrafią doskwierać, gdy dzieją się ciągle.

Oto rozmaite przykładowe trudności, których występowanie zazwyczaj świadczy o problemach charakterologicznych:

• chroniczne poczucie pustki lub niespełnienia,
• niemożność zaspokojenia (lub trafnego rozpoznania) swoich pragnień lub potrzeb,
• trudności w zorganizowaniu czasu, branie na siebie zbyt wielu zadań,
• problemy w związku lub niemożność wejścia w związek,
• trudne lub konfliktowe relacje z najbliższymi,
• poczucie inności, odmienności; lęk, izolacja, wyobcowanie,
• utrzymujący się wysoki poziom stresu lub napięcia,
• częste doświadczanie poczucia winy,
• poczucie nadmiernej zależności od najbliższych bądź innych osób,
• poczucie, że najbliżsi nas nie doceniają lub krzywdzą,
• nadmierne przejmowanie się opinią innych osób,
• lęk przed posiadaniem dzieci,
• trudności w przeżywaniu emocji,
• i różne inne.

Na czym polega psychoterapia?

Mówiąc najkrócej, psychoterapia polega na tym, że psychoterapeuta jest ze swoim klientem - rozmawiając lub nie - w taki sposób, by klient mógł bezpiecznie doświadczyć swoich uczuć, lepiej siebie zrozumieć lub wykształcić nowe umiejętności.

Więcej informacji można znaleźć w świetnym artykule na portalu zdrowaglowa.pl.
 

Psychoterapia a farmakoterapia (leczenie psychiatryczne)

Bywa, że psychoterapia jest prowadzona we współpracy z psychiatrą - np. w przypadku psychoz lub innych cięższych zaburzeń, kiedy konieczne jest czasowe złagodzenie objawów. Jednak w przypadku wielu dolegliwości psychoterapia daje znacznie lepsze i trwalsze rezultaty, niż leczenie farmakologiczne.

Szczególnie dotyczy to właśnie zaburzeń osobowości. Często są one niezdiagnozowane lub mylone z innymi zaburzeniami. Czasem są bezskutecznie traktowane kolejnymi lekami psychiatrycznymi. W cięższych zaburzeniach osobowości rola farmakoterapii jest wspomagająca; zaordynowane leki mogą osłabić niektóre objawy, by ułatwić pacjentowi przetrwanie kryzysów. Farmakoterapia nie dotyka natomiast sedna tych zaburzeń, którym jest utrudnione funkcjonowanie wśród ludzi i nieadaptacyjne wzorce przeżywania emocji. Tym co pomaga jest psychoterapia, oparta o model psychodynamiczny. Przy zaburzeniach osobowości trwa ona zazwyczaj nieco dłużej, bywa, że kilka lat - w zależności od stanu pacjenta oraz metod pracy terapeuty (w tym częstości spotkań).

Inną ważną grupą zaburzeń są wspomniane już wcześniej zaburzenia depresyjne oraz zaburzenia lękowe (dawniej: nerwice). Leki psychiatryczne osłabiają ich objawy, jednocześnie powodując wachlarz przykrych skutków ubocznych. Często pacjent przyjmuje je latami, by uniknąć nawrotów choroby. Natomiast psychoterapia leczy depresję w przeciągu nawet kilku miesięcy (dokładny czas trwania terapii zależy od stanu pacjenta i metod pracy terapeuty) i zazwyczaj jest to trwałe wyleczenie. Podobnie jest z zaburzeniami lękowymi.

Osobom zainteresowanym wynikami badań polecamy Rezolucję American Psychological Association o skuteczności psychoterapii >>